19 Temmuz 2018 Perşembe

ZİMMET SUÇU YARGITAY KARARI


T.C. YARGITAY
5.Ceza Dairesi
Esas:  2014/3239
Karar: 2014/3687
Karar Tarihi: 03.04.2014
  
ÖZET: Suç tarihi itibariyle günün ekonomik koşulları ve paranın satın alma gücü nazara alındığında, zimmet miktarı olarak kabul edilen …. TL'nin değerinin az olduğu ve TCK'nın 249/1. maddesinin uygulanması gerektiğinin nazara alınmaması isabetsizdir.

(5237 S. K. m. 43, 53, 247, 249)

Dava ve Karar: Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;

Mahkemenin 19/04/2012 günlü ek kararı ile sanık F. hakkındaki davanın ölüm nedeniyle düşmesine karar verildiği ve bu karara yönelik temyiz talebi bulunmadığı anlaşılmakla incelemenin sanık Hüseyin hakkındaki hükümle sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:

TCK'nın 247/1-2. maddelerinin uygulanması sonucu verilen 7 yıl 6 ay hapis cezasının 43. madde ile arttırılmasıyla belirlenen cezanın 8 yıl 16 ay 15 gün yerine 9 yıl 4 ay 15 gün hapis olarak tayini, takdiri indirim sonrası verilen ceza doğru hesaplandığından sonuca etkili bulunmamış, yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.

Ancak;

Suç tarihi itibariyle günün ekonomik koşulları ve paranın satın alma gücü nazara alındığında, zimmet miktarı olarak kabul edilen 4.467,76 TL'nin değerinin az olduğu ve TCK'nın 249/1. maddesinin uygulanması gerektiğinin nazara alınmaması,

Suçun 5237 sayılı Yasanın 53/1-a maddesindeki yetkinin kötüye kullanılması suretiyle işlenmesi nedeniyle sanık hakkında 53/5. madde gereğince cezasının infazından sonra işlemek üzere, hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar sadece bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerekirken anılan maddenin 1. fıkrasının tüm alt bentlerini kapsar şekilde ve cezanın yarısından da daha az süreyle hak yoksunluğuna hükmolunması,

Sonuç: Kanuna aykırı, sanık müdafiin ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03.04.2014 tarihinde oybirliği ile, karar verildi.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder